Wszystko, co musisz wiedzieć przed przyjazdem do Chin

Słowa kluczowe: Chiny, obcokrajowiec, kultura, język, jedzenie, wiza, media społecznościowe

Od pisarza
Treść tego raportu będzie oparta na moim osobistym doświadczeniu pięciu lat, doświadczeniu moich przyjaciół i znajomych. Moim zdaniem pięć lat to za mało, aby zrozumieć wszystkie kulturowe, językowe, historyczne, duchowe, ekonomiczne i prawne niuanse Chin. Dlatego nawet teraz dowiaduję się coraz więcej nowych rzeczy o tym wspaniałym kraju. Dla wygody raport zostanie podzielony na kilka części, na które przybysze do Chin powinni zwrócić uwagę.

Wiza, biuro imigracyjne

Wjazd na terytorium Chin odbywa się na podstawie wizy wystawionej wcześniej w Konsulacie Chin lub na podstawie grupowej listy bezwizowej.
Po przybyciu na lotnisko w Chinach należy przejść kontrolę paszportową (okazany jest paszport zagraniczny). A także wielu dodatkowo przejdzie następujące procedury:
– Usuwanie odcisków palców;
– Biometryczne zdjęcie twarzy.
Następnie w ciągu pierwszych 24 godzin (jeśli się spóźnisz, zostanie nałożona kara grzywny) jest niezwykle konieczne, aby zarejestrować się w urzędzie migracyjnym w miejscu przybycia. Można to zrobić za pośrednictwem hotelu, w którym zarezerwowałeś pokój. Aby to zrobić, musisz dostarczyć paszport zagraniczny, zostanie ci on zwrócony w ciągu jednego dnia.
Jeśli przyjechałeś jako student, uniwersytet może pomóc Ci zarejestrować się w urzędzie migracyjnym. Jeśli jesteś turystą, pomoże Ci biuro podróży.
Jeśli przyjeżdżasz sam, zdecydowanie polecam wcześniej znaleźć informacje o urzędach migracyjnych w mieście, w którym będziesz przebywać.

Zasady ChRL

Jeśli wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one .
Jako goście w Chinach musimy szanować lokalne prawa, tradycje i kulturę. Pełny i zwięzły kodeks praw jest dostępny w Internecie we wszystkich językach świata.

Kultura, tradycje, język

Nie jest tajemnicą, że chiński jest uważany za jeden z najtrudniejszych języków na świecie. W sumie w języku chińskim jest około 50 tysięcy hieroglifów, tyle samo, ile jest słów w słowniku Ozhegov języka rosyjskiego. Jednak we współczesnym języku używa się tylko około 7 tysięcy znaków. Mimo to 85% Chińczyków jest piśmiennych – tyle samo co w krajach Azji Południowo-Wschodniej, niewiele mniej niż w Korei i na Tajwanie (95%) i znacznie więcej niż w Azji Południowej (Indie, Pakistan, Bangladesz, Sri Lanka, Nepal , Bhutan) – 55%.
Nawiasem mówiąc, wszyscy w Chinach znają alfabet łaciński bez wyjątku, jest on używany do transkrypcji chińskich słów, nazywa się to pisaniem w pinyin. Jednak nie wszyscy mówią po angielsku, nawet w dużych miastach, takich jak Szanghaj czy Pekin.
Pinyin jest pisany na klawiaturach komputerowych: wpisz, powiedzmy, „shi” („shi”), a na ekranie pojawia się 10-20 znaków, które brzmią prawie tak samo lub zupełnie tak samo (różnica tkwi w tonach, są cztery takie tony w oficjalnym języku chińskim) i oznaczają różne rzeczy, od czasownika „być” przez rzeczowniki „czyn, rzecz”, „fakt”, „wiersz” do przymiotnika „odpowiedni”. Ty wybierasz ten, którego potrzebujesz, a program zapamiętuje, co dokładnie wybrałeś, i następnym razem pomaga ułożyć wyskakujące hieroglify zgodnie z częstotliwością ich używania przez Ciebie.
Na obrazie wielu hieroglifów wciąż można odgadnąć stylizowane obrazy, a kombinacja części złożonych hieroglifów mówi czasem o wiele więcej niż kombinacja liter, a nawet korzeni w słowach europejskich.
To, co nazywamy stylem pisania lub czcionką, w Chinach to kaligrafia, sztuka pisania hieroglifów, nie tylko stosowana, ale także najwyższa: w większości chińskich obrazów można zobaczyć wiersz klasyka lub samego artysty, a w niektórych tylko obrazy są hieroglify, a piękno hieroglifów jest nie mniej ważne niż piękno wersetu lub krajobrazu. Przez długi czas po tym, jak pięknie się pisze, można zwykle określić poziom wykształcenia i kultury.
Spójrz na chińskie znaki – są ekscytująco piękne, choć dla niewtajemniczonych niewiele znaczą. Dla Chińczyków niosą one znacznie większy ładunek semantyczny niż język mówiony. Po pierwsze, często dialekty chińskie, takie jak kantoński na południu czy nawet szanghajski na wschodzie, brzmią zupełnie niezrozumiale dla siebie nawzajem i dla tych, którzy mówią Putonghua, głównym i oficjalnym chińskim dialekcie. A hieroglify są zrozumiałe nie tylko dla wszystkich Chińczyków, ale także dla Japończyków, Koreańczyków i wielu wykształconych ludzi w Azji Południowo-Wschodniej, chociaż wszędzie są wymawiane inaczej. Dlatego mówią, że komunikacja faksymilowa została wynaleziona, chociaż nie w Chinach, ale dla Chin – porozumiewanie się na piśmie, za pomocą hieroglifów, dla Chińczyków z różnymi dialektami nie stanowi problemu.

Zwyczaje i tradycje w Chinach ukształtowały się przez kilka tysięcy lat, gdzie dziś istnieje tradycyjny system wartości, którego jednym z głównych aspektów jest etykieta.
Kultura Chin zaczęła się kształtować już w 3000 roku p.n.e. Z biegiem czasu wiele tradycji zaginęło, ale większość przetrwała i przetrwała do dziś. Ponadto tradycje Chin są bardzo zróżnicowane, ponieważ kraj ten obejmuje różne narody i narodowości.
Tradycje i zwyczaje Chin są ściśle związane nie tylko z ich historią, ale także z wyznawanymi w kraju religiami. Na zachodzie Chin znajduje się Region Autonomiczny Sinciang-Ujgur, którego większość stanowią muzułmańscy Ujgurowie, a więc miejscowa ludność przestrzega zwyczajów i tradycji charakterystycznych dla ludów muzułmańskich.
Tybet jest częścią Chin, gdzie ludność ma swoją unikalną kulturę, jedyną na świecie, w związku z czym ich tradycje różnią się od tradycji reszty Chin. Oprócz muzułmanów w Chinach mieszkają konfucjaniści i buddyści, którzy również kierują się własnymi tradycjami i obyczajami.
Jednak większość ludności kraju przestrzega tradycji i obyczajów, które mają ponad 3 tysiące lat. Jednak właśnie to Chiny przyciągają miliony turystów z całego świata. Tutaj można nie tylko zobaczyć unikalne zabytki historii starożytnej cywilizacji chińskiej, ale także zanurzyć się w tajemniczy, a czasem zamknięty świat chińskiego Wschodu.
Nawet postronny obserwator na pierwszy rzut oka nie może nie zauważyć, że kraj ten ma ogromny zasób zdrowia społecznego i moralnego. Chińczycy są przyjaźni, delikatni, szybcy, mówią 1000 słów na minutę i zawsze się uśmiechają. Każdy ma taki zapas energii życiowej, że wydaje się, że wystarczy dla dziesięciu Europejczyków. Średnia długość życia w Chinach wynosi średnio 70 lat.
Chciałabym również zwrócić uwagę na tradycyjną medycynę chińską, do której podejście jest bardzo pełne szacunku: w każdej chińskiej klinice musi istnieć oddział medycyny tradycyjnej, który różni się od zachodniej tym, że traktuje ciało ludzkie jako całość i leczy choroba kompleksowo – jeśli boli Cię ucho, możesz przepisać masaż kręgosłupa i akupunkturę w dłoni, aby aktywować odporność organizmu na infekcję, która wywołała stan zapalny. Jednocześnie lekarze praktykujący medycynę tradycyjną doskonale rozumieją jej ograniczenia – niektóre choroby jej nie podlegają: na przykład w medycynie tradycyjnej praktycznie nie ma operacji, z wyjątkiem najprostszych, więc jeśli potrzebujesz operacji, będziesz zostać wysłane do innego działu.

Sieć społeczna
Chiny i szybkość ich rozwoju technologicznego nigdy nie przestają zadziwiać. Z Internetu korzysta ponad 800 milionów Chińczyków, co stanowi prawie 58% całej populacji Chińskiej Republiki Ludowej. Chińskie sieci społecznościowe należą do najpopularniejszych sieci społecznościowych, na równi z zachodnimi odpowiednikami.

Pierwszym na liście sieci społecznościowych w Chinach jest WeChat. W tej chwili jest to najpopularniejszy komunikator w Chinach kontynentalnych, które są jedną z pięciu największych sieci społecznościowych na świecie. Liczba aktywnych użytkowników chińskiej sieci społecznościowej przekroczyła już 1 miliard osób.
Legendarny na Zachodzie i stanowiący część codziennego życia prawie każdego Chińczyka, ta sieć społecznościowa ma wiele charakterystycznych cech. To nie tylko komunikator i sieć społecznościowa, ale także przeglądarka internetowa, blog i usługa strony publicznej, krótki serwis wideo, system płatności, gry, a nawet serwis randkowy.
WeChat integruje również wiele miniprogramów z rozbudowaną funkcjonalnością, od wyszukiwania biletów lotniczych po płacenie za nie online. Taka wszechstronność sprawia, że aplikacja typu „wszystko w jednym” jest niemal niezastąpiona w codziennym życiu.

Drugą najpopularniejszą chińską siecią społecznościową jest Weibo. Zazwyczaj Weibo jest uważane za chiński odpowiednik Twitte.
W przeciwieństwie do WeChat, Weibo zostało stworzone jako platforma mikroblogowa, a nie komunikator. Podczas gdy WeChat jest częściej używany do komunikowania się z przyjaciółmi, rodziną i współpracownikami, Weibo jest bardziej publiczną i otwartą platformą. Tutaj, w przeciwieństwie do WeChat Moments, posty, a także polubienia i komentarze do nich są widoczne dla wszystkich, a nie tylko wspólnych znajomych.

QQ to najbardziej rozpowszechniony komunikator internetowy wśród chińskich sieci społecznościowych w Chinach, który można porównać do znanych wszystkim WhatsApp lub Viber. W QQ możesz znaleźć różne grupy czatowe według zainteresowań.

Inną popularną chińską siecią społecznościową i krótką aplikacją wideo jest Douyin lub TikTok, jak nazywa się ją na Zachodzie. Ta chińska sieć społecznościowa została uruchomiona po raz pierwszy w 2016 roku i obecnie ma ponad 1 miliard użytkowników. Jego grupą docelową są młodzi ludzie w wieku od 19 do 35 lat, którzy aktywnie nie tylko konsumują, ale także samodzielnie generują treści.
Jeśli wybierasz się do Chin, prędzej czy później będziesz musiał skorzystać z mapy, aby określić swoją lokalizację, znaleźć odpowiednie miejsce, a także otrzymać instrukcje, jak dostać się w określone miejsce w Chinach.
Mapy Yandex (Mapa Yandex) w Chinach pokazują tylko główne drogi z bardzo małą szczegółowością. Google i jego usługi w Chinach są zablokowane, a mapy od Google (Google Maps) w Chinach po prostu się nie otwierają. Nawet przy użyciu metod odblokowywania zablokowanych witryn, szczegół nadal pozostawia wiele do życzenia. Jakie jest rozwiązanie dla nawigacji po Chinach? Chiny oferują własne rozwiązanie – mapy Baidu.

Mapa Baidu ma kilka funkcji, które warto wziąć pod uwagę podczas pracy:
– Aplikacja jest w języku chińskim, bez znajomości języka chińskiego jest to trochę trudne w obsłudze, poniżej kilka wskazówek.
– Wyświetla wybór wszystkich możliwych sposobów dotarcia do celu: pieszo, rowerem, komunikacją miejską z czasem ostatniej trasy, samochodem, taksówką oraz przybliżony koszt podróży.
Jeśli chodzi o chiński numer, obcokrajowiec może go kupić po przyjeździe do Chin. Do zarejestrowania pokoju wymagany jest paszport.
Następnie porozmawiajmy o ważnych aplikacjach, takich jak Alipay i Taobao. Ta ostatnia jest chyba bardziej znana wśród obcokrajowców. Taobao to ogromny rynek, na którym można kupić wszystko, od książek po meble. Myślę, że w pewnym stopniu można go porównać z popularnym eBayem.
Alipay zapewnia ogromną listę usług płatniczych. Media, opłacenie wszelkich rachunków, grzywien, ubezpieczenia itp., wszystko to można łatwo opłacić za pośrednictwem AliPay. Zakupy z Taobao lub innych platform można opłacić za pomocą Alipay. W Chinach na ogół aplikacje działają w połączeniu ze sobą i należy zauważyć, że działają bardzo dobrze. Nawiasem mówiąc, wechat daje również możliwość opłacenia niektórych rachunków.
Aby jednak uzyskać dostęp do e-portfeli i dokonywać płatności, cudzoziemiec potrzebuje chińskiej karty bankowej. To i wiele innych rzeczy zostanie omówionych w innych artykułach.

Żywność
Trudno jednoznacznie scharakteryzować tradycyjną kuchnię chińską, gdyż Chiny to ogromny kraj, zamieszkany przez 56 narodowości, z których każda ma specjalne tradycje kulinarne i przepisy. Ale właśnie dlatego kuchnia chińska jest tak różnorodna i wyjątkowa. Sami Chińczycy mówią, że jedzą wszystko, co lata, z wyjątkiem samolotu i wszystko, co ma cztery nogi, z wyjątkiem stołu. Europejczycy nie mogą długo jeść chińskiego jedzenia, podczas gdy Chińczycy jedzą europejskie jedzenie z przyjemnością, choć wydaje im się to rustykalne – nie jest to poziom przetworzenia i brakuje składników. To, co serwowane jest w chińskich restauracjach w Europie i Ameryce, jest znacznie lżejszą, europeizowaną wersją chińskich potraw; tutaj, jak w wielu innych sprawach, Chińczycy wykazują dużą umiejętność dostosowywania się do lokalnych warunków, nie zatracając się.
Podsumowując, możemy wyróżnić dwa główne regiony geograficzne: północ i południe. Główna różnica polega na tym, że na północy głównym daniem jest makaron, czyli knedle (smażone, gotowane, gotowane na parze) i przaśny chleb (mantou). Na północy żywność jest bardziej słona, tłusta i pożywna. Na południu preferowane są dania ryżowe (ryż gotowany, makaron ryżowy, ciasto ryżowe). Jednocześnie południowa kuchnia tradycyjna charakteryzuje się słodszym i bardziej pikantnym jedzeniem.